دو روزِ آخرِ نبودن

شنبه, ۲۰ مهر ۱۳۹۸، ۰۶:۳۱ ب.ظ

به بابا گفتم: تو زندگیم با هر مردی معامله کردم پشیمونم کرد.

گفت: حتی با من؟

گفتم: پدر و دختری که معامله نداره.

گفت: بیا با من معامله کن ببین چجوریه.

گفتم: پدر و دختری معامله نداره.

گفت: اگه تکلیف نبود بدون تو نمی‌اومدم.

گفتم: برگشتی از سفرت هیچ تعریفی نکن.

گفت: حلالمون کن.

گفتم: خودم اشتباه کردم.

گفت: پویا می‌خوام.

گفتم: نیست. دیگه تموم شد.

گفت: پویا!

گفتم: گریه نکن. بسه! بابا برمی‌گرده فردا.

گفت: پویا!

گفتم: تمومش کن. کافیه.

گفت: گلوم درد می‌کنه. آب!

باز‌هم گریه کرد و وقتی بغلش کردم،

گفت: نمی‌خواستم ناراحتت کنم.

گفتم: من دیگه ناراحت نیستم. من بهت افتخار می‌کنم. شجاع و صبوری. ۵ روز بدون بابات صبر کردی. با خواهرت مهربون بودی. من بهت افتخار‌ می‌کنم.

+ امشب "تنها در برلین" بهانه‌ای شد دوباره به یک زندگی مجاهدانه و آرمانی فکر کنم.

برگشت.

گفتم: تو این مدت هر رنجی که تو سفر اربعین متحمل می‌شدم رو کشیدم... خیلی سخت بود.

گفتم: همه‌ی این سختی‌های بچه‌داری ۱۰ سال دیگه طول می‌کشه.

گفت: مطمئنی فقط ۱۰ سال؟

گفتم: آره. و بعدش منم می‌تونم مثل تو بشم بذارم و برم به چیزهایی که دوست دارم برسم.

گفت: مگه باید بذاری و بری؟

گفتم: اگه تو این ۱۰ سال بخوای اذیتم کنی...

گفتم: تو فقط تو کارهای خونه کمکم نمی‌کنی، بچه‌ رو نگه‌ نمی‌داری، خریدها رو انجام نمی‌دی. تو رفیقی! خودت با رفیقت رفتی اربعین و منو بدون رفیق گذاشتی.‌..

پ.ن: دلم برای نسیمه سادات لک زده. #رفیق

+ امروز از دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آقا، باهام تماس گرفتند و گفتند که تو دوره پذیرفته شدم. پرسیدم: آقای فلانی هم قبول شدند؟ گفتند: چون ایشون در حضورشون تو دوره شک و شبهه وارد کردند، نه!

تلفن رو که قطع کردم، گفتم: یعنی می‌خوام سرم رو بکوبم تو دیوار از دست تو!!! :))

۰ ۹۸/۰۷/۲۰

نـــرگــــس

دوره تربیت مدرس کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن

۲۰ مهر ۹۸ ، ۲۰:۳۶

پلڪــــ شیشـہ اے

سلام صالحه جان.

خدا به انرژی و جسم و روحت برکت بده.

به قول یه بنده خدایی، مردهایی که کار فرهنگی انجام میدن، پشتش ساعت های تنهایی و زحمت و مشقت خانم هاشون پنهانه.

دوستمون بنده خدا همسرشون از طلاب بودن، اغب اوقات خونه نبودن، وقتی هم میومدن با یه بغل مهمون میومدن. :)) خانمش بنده خدا با درس و مشق و بچه... خدا برای هم حفظتون کنه.

۲۲ مهر ۹۸ ، ۰۱:۵۳

زینب

همین الانش از چند روز نبودن شوهرت بخاطر اربعین انقدر اذیت میشی و میرنجی بعد میخوای واسه ی شوهرت زن دوم هم بگیری که همون زمانای بودنش هم نصف بشه؟ ظرفیتشو داری که ازش حرف میزنی؟

۲۳ مهر ۹۸ ، ۱۵:۰۷

عزیزم شاید اون خانم برخلاف شما شرایطشو داشته باشه که با همسرتون بره کربلا. پس بازم باید خونه ی مامانت بری و ایندفعه تحمل نبودن شوهرت حتما سختتره چون اون با نوعروسشه و تو تنهایی.

و طی روزهای هفته هم مسلما باید از روی عدل روزهایی رو به اون یکی خانمش اختصاص بده و بازم تو تنهایی. تازه در بهترین حالتش مشکلت فقط تحمل تنهاییه.

من نمیدونستم پرونده ی این موضوع توی ذهنت بسته شده. همه ی پستای جدیدت رو هم با هم خوندم و از اون دو پستت ناراحت شدم چون حس کردم نمیدونی مشتاق چه شرایطی هستی.

۲۴ مهر ۹۸ ، ۰۱:۱۳

ببین من اگه چیزی گفتم از روی اذیت و آزار تو نبود. مریض نیستم که وقتمو بذارم و وبلاگی بخونم که دوسش ندارم یا با ارزشهام همسو نیست. پس اگه خوندمت و نظر هم دادم بخاطر ارزش و احترام بود. پس توقع کنایه و تیکه هم ندارم. آدم بالغیم و داریم حرف میزنیم و فکرامونو به اشتراک میذاریم. اگر اذیتت میکنه حرفام دیگه نمیگم.

منظورمو اشتباه متوجه شدی. من راجع به هیچ خانومی قضاوت نکردم. اصلا جمله های کامنت پیشین معطوف به کس خاصی نبود اصلا. من خودت رو هم نمیشناسم. فقط میدونم این قضیه ی چند همسری آقایون، خیلی بیشتر از چیزی که فکر میکنی برای زنی که در این فرهنگ بزرگ نشده درد و رنج به بار میاره و عموما رنجها رو بیشتر میکنه.

من یادمه وبلاگ یه خانومی رو میخوندم که همسرش طلبه بود و یه بچه داشتن و فقط بخاطر بیشتر شدن جمعیت شیعه پاپیچ همسرش شدن که دوستش رو بگیره. با همه چی هم اکی بودن ولی بار اولی که همسرش و دوستش با هم رفته بودن بیرون (خانوم دندون درد داشت و رفتن دندونپزشکی)، با دیدن دوتاشون شونه به شونه ی هم دلش شکسته بود! و این دل شکستنها انقدر ادامه داشت که وبلاگش رو بست.

قرار نیست گوی بلورین داشته باشیم و آینده رو پیش بینی کنیم ولی قراره منطقی فکر کنیم و اتفاقات رو به هم ربط بدیم. مثلا من اگه از نبودن شوهرم و زیاد بودن تنهاییام میرنجم، صد در صد وقتی نبودنهای شوهرم بخاطر همسر جدیدش چند برابر بشه حالم بدتره (من نوعی)

و این کمترین رنجهای ممکنه

ببین امیدوارم بدون پیش داوری بخونی چون بدون بغض و خواهرانه نوشتم

۲۵ مهر ۹۸ ، ۰۹:۱۰

اینک

اون چیزی که در تاریخ مایه ی ازار زنها بوده، ناتوانی در بیان خواسته هاشون و ناتوانی مردها در انجام اون خواسته ها.

این جمله ت . تازکلید دسوال همه ماهاست انگار. حالا فهمیدم چرا ما زنها ازوجود هوو می رنجیم. دقیقا همینه که شما گفتی. دقیقا همینهاست.

۲۶ مهر ۹۸ ، ۰۵:۱۲

آره. الکی پیچیده اش کردیم.‌اما نمی دونم اون حس لامصب چیه که تو وجود همه مون هم هست. یعنی واقعا مدام باید در حال تقوا باشی تا حالت بد نشه،مگر اینکه در بی خبری کامل به سر ببری.

راستش من از خدا توقع نداشتم که چیزی رو حلال کنه که راهکاری برای طرق مقابل ش در نظر نگرفته باشه.

الان یه اتفاق نابرابر بین زن و شوهر می افته.

زن اولی از سهم همسرش تقریبا نصف میشه

اما شوهر، به جای یکی، دوتا زن گیرش اومده. هیچ شبی هم اصلا تنها نیست.

ازلحاظ عاطفی هم اصلا برای خلل ایحاد نمیشه که هیچ،دوتا دوتا از هر دو طرف نصیبش میشه

تازه انرژی مضاعف، دست پخت متنوع ، زندگی متفاوت هم نثیب ش شده.

و تگر اعتقاد داشته باشیم که رزاق خداست و هر کسی رزقش رو به همراه خودش میاره، پس نتیجه می گیریم همسر مجبور نیست دو شیفت کار کنه و می تونه کما فی سابق به کسب رزق حلالش بپردازد.

واقعا از خدا توقع نداشتم.

صالحه