پست‌های رمز‌دار

"در شان تو نیست!"

این دلسوزانه ترین پیامی بود که تو این مدت دریافت کردم! یکی از دوستان قدیمی بهم توصیه کردند که اصلا نگم این چیزا رو.

منم خیلی موافقم. 

راستش یه مدت هم بود به این فکر می‌کردم که صحبت کردن در مورد این چیزا چقدر نشونه ضعف و زبونیِ انسانه.

امسال دی‌ماه، ۲۵ سالم تموم میشه. می‌خوام مثل دخترم برای خودم یه هدف تعیین کنم در مورد عادت بدی که دارم. 

عادت بدم هم همینه که یه سری از رفتارهای بدِ اطرافیانم رو هنوز نمی‌تونم هضم کنم. چون هنوز شان خودم رو اونقدر بالا نمی‌بینم. در حالی که شان من واقعا بالاتر از این‌ حرفاست.

باز هم خدا رو شکر که تا الان در مقابل خیلی از تحریکاتِ اطرافیانم مقاومت می‌کنم و واکنش بد نشون نمی‌دم.

از خدا باز هم می‌خوام که کمکم کنه، که رفتارهای بد اطرافیانم تاثیر منفی در سیرِ رشدم نداشته باشه.

این تهران آمدن ما، باعث شده سطح تماس ما با بعضی‌ها بیشتر بشه و به تبع اون زمینه اصطکاک هم بیشتر. امیدوار هم هستم به لطف خدا... کمکم و کمکمون می‌کنه.

امام رضا (ع) می‌فرمایند: احسن الظن بالله، فان الله یقول: انا عند ظن عبدی المومن بی. ان خیرا فخیرا و ان شرا فشرا.

به خداوند گمان خوب و نیکو داشته باش. چون خداوند خودش در حدیث قدسی می‌فرماید: من نزد گمانِ بنده‌ی مومن به خودم هستم. اگر بنده گمان خوب داشته باشد، خوبی در انتظار اوست و اگر گمان بد داشته باشد، بدی در انتظار اوست.

(ترجمه از خودم)

حالا هم به اقتضای این هدف جدیدم، سیاست رمزدار کردن پست‌ها رو ادامه میدم و مطمئنم خواننده‌هام درکم می‌کنند. به هر حال قرار نیست هر چیزی که مکتوب کردیم رو همیشه به همه نشون بدیم. من بی‌عیب و نقص نیستم که هیچ‌وقت پشیمون نشم. ضمن اینکه سیر پیشرفتم رو تماشا کنم ولی لزوما نمی‌خوام همه‌چیز رو به نمایش بگذارم. دوست دارم شما هم چیزهایی که براتون مفیده رو بخونید.

استخاره‌ هم گرفتم. خوب اومد: قالوا یا صالح ائتنا بما تعدنا ان کنت من الصادقین!

به فال نیک می‌گیرم :)

ارادتمند، صالحه