پاسخ:
واقعا متشکرم این قدر دغدغه مند به مساله نگاه کردید و وفای به عهد براتون مهمه (که از صفات یک مسلمان واقعیه) و من رو هم خیلی مستفیض کردید. به هر حال شما حقوق خوانده اید و من صلاحیت صحبت کردن در خصوص موارد حقوقی رو ندارم. اما چیزهایی که به ذهنم میاد، به نظرم میاد که متفاوت از مسائل حقوقی اند.
اتفاقا صحبت های شما منافاتی با حرف های من نداره... من هم که این پست رو گذاشتم فکر نمی کردم اینقدر جنجالی بشه. چون من فقط دست گذاشته بودم روی مسائل ذوقی و قوانین ذوقی (همین تعطیلات مذهبی رو میگم) ذوقی هست چون بعضی از علما هم بودند که مجلس درسشون رو تعطیل نمی کردند مگر در روز عاشورا!
و من روز عاشورا رو تاسیا به علما گفتم باید تعطیل باشه و روز میلاد پیامبر رو به خاطر جنبه وحدت آفرین اون! مثلا روز عید غدیر و نیمه شعبان هم خوبه تعطیل باشه اما نیازی نیست...مگر اینکه مردم در نوع و سبک پاسداری و بزرگداشت این روز ها تغییری ایجاد کنند. نه این که به پخش آهنگ و کلیپ از صدا و سیما اکتفا کنند.
اما بریم سر فرمایشات شما... در خصوص اون دو بحثی که در ابتدا مطرح کردید: ببینید شما در شماره یک میگید ما باید نگاه امام رو به اسلام پیدا کنیم. بعد در شماره دو، نگاهِ خودمون رو به سنی و شیعه تفکیک می کنید! متوجه منظورم شدید؟ ما باید نگاه امام به اسلام و شیعه و سنی رو بررسی کنیم و بعد نگاه خودمون رو با نگاه امام تطبیق بدیم. اسلام خمینی هم همون اسلام خامنه ای و اسلام ناب پیامبر و امیرالمومنین علیهما سلام است. همه مثل هم اند و امیرالمومنین حکمرانی اش همان حکمرانی پیامبر بود نه حکمرانی یک شیعه!
و امام خمینی هم حکمرانی اش شیعی است چون تابع ائمه هدی است اما این به این معنی نیست که ما اساسا حکمرانیِ سنی هم داریم. نداریم. میبینیم که در کشور های عربی چیزی به نام حاکمیت علمای سنی در قالب ولایت فقیه نداریم... ولایت فقیه از اختصاصات شیعه است. پس شیعه حکومت بر پا می کند و حکمرانی اش اسلامی است!
در این حکمرانی اسلامی توسط شیعیان، با قوانین اسلامی به همه ی مذاهب احترام گذاشته می شود و حکومتِِ اسلامیِ محمدی و علوی هم ضامن همه ی این احترامات و آزادی ها برای بقیه ادیان است... البته کدام آزادی؟ اصلا استقلال آزادی جمهوری اسلامی یعنی چه؟ آن آزادی ای مشروع هست که باعث گمراهی مردم نشود، باعث دور شدن مردم از خدا نشود. باعث حاکمیت شیطان نشود.
این که اصرار دارم بگویم قوانین اسلامی به این خاطر است که اهل تسنن از قِبَل سه خلیفه اول و دوم و سوم و علمایشان بعضی انحرافات واردِ مذهبشان شده اما قوانین همیشه همان قوانین اسلام و قرآن است و ما شیعه ها و سنی ها در قرآن با هم اختلاف نداریم و احادیث ائمه ما که آن ها قبولشان ندارند، همه تایید کننده و محکم کننده و تفصیل دهنده آیات قرآن اند... پس تفکرِ خالصِ شیعی معنای خاصی ندارد جز همان قرآن و اسلام پیامبری که همه ی فرق اسلامی آن را قبول دارند!
حالا شاید متوجه شده باشید که زاویه دید ما در این بحث نه شرعی و فقهی است و نه حقوقی و نه کلامی ... ما از نگاه حکومت داری و سیاست مدن به قضیه نگاه می کنیم.
امیدوارم مفید واقع بشه :)
serek Khatoon
