باران

مصطفی: همه همینطوری دارن شهید مهید میشن صالحه، بعد اونوقت ما اینجا نشستیم داریم حال می‌کنیم. :)
من؛ باران.

انسان پیچیده است

جدیدا یه چیزایی رو می خوام برای خودم نصب العین کنم. 

یکی از اون چیزا اینه که دیگه به این فکر نکنم که این آدم چرا من رو آزار میده یا اون آدم چرا اینقدر مهربونه و دیگری نیست و ...

آدم انرژی اش رو باید برای چیزای مهم تری بذاره اما...

اما این به این معنا نیست که من مُجازم به صرف این که فلانی حالم رو بد می کنه، ارتباطم رو باهاش کم کنم یا من مجازم چون فلانی حالم رو خوب می کنه، مدام آویزونش باشم.

درک جدید من از معاشرت با آدم ها اینه که...

بعضی آدم ها، تلخ هستند.

بعضی آدم ها، شیرین.

بعضی آدم ها، ترش.

بعضی گس.

ممکنه بگید طعم های دیگری هم هستند اما از همه مهم تر همین تلخ و شیرین بودن آدم هاست که بتونیم تشخیصش بدیم.

یک انسان هم همیشه تلخ نیست، همیشه شیرین هم نیست. و تازه این طعم فقط برای ماست. آدم های مختلف درک متفاوتی از هم دیگه دارند.

معاشرت با آدمی که همیشه برامون لذت بخش بوده، ممکنه یک بار تلخ باشه و یا برعکس...

حالا این طور فکر کردن چه فایده ای داره؟

---

من تو خیلی از چیزها حساس نیستم. به خیلی از چیزهایی که دغدغه خانم های جامعه هست، حتی فکر هم نمی کنم.

اخیرا در یکی از مهمونی های مامانم، یکی از مهمان ها به دیگری گفت: چیکار کنم سینکم برق بزنه؟ هر چقدر می سابم، بازم شیر آب رو که باز می کنم، با آب، لک می افته روش. فردا یا پس فرداش هم تو یک مهمونی دیگه، دو نفر دیگه دقیقا مشابه همین مشکل رو داشتند و ...

من اصلا حساس نیستم سر این چیزها. تو فرزند پروری هم حساس نیستم. اصلا ذره ای عذاب وجدان ندارم.

اما به یک چیزی حساسم:

انرژی منفی گرفتن از حلقه نزدیکانم، درباره مسائلی که برام مهم هستند. این حلقه نزدیکان هم خیلی خاص هست.

ضمنا برعکس این قضیه صادق نیست. یعنی اینطور نیست که همیشه انرژی مثبت کرفتن از این حلقه نزدیکان، باعث بشه خوشحال تر و پر انرژی تر به کارم ادامه بدم.

---

من حساسیت خودم رو شناختم. حالا نوبت این هست که تلخی گاه گاه یا اغلب اوقاتِ بعضی از عزیزانم رو بپذیرم.

و نباید اجازه بدم که تغییری در تصمیم گیری هام ایجاد بشه...

---

یکی دیکه از تصمیم های مهمی که گرفتم: دیگه خرید اینترنتی نمی کنم.

متاسفانه اخیرا در یک تصمیم ناگهانی، از کانالی که تازه عضوش شده بودم، یک خریدی کردم. وقتی بسته ام اومد، زمین تا آسمون با کاری که توی کانال بود، متفاوت بود. به فروشنده پیام دادم که این کار، مشکلش اینه و می خوام پسش بدم. قبول نمی کرد. بعد از پیام های بلند بالایی که دادم، توضیحاتی که دادم، ابتکاراتی که به خرج دادم، فهمیدم این بشر، فقط ادمینه. آیدی تولیدی رو ازش گرفتم و پیام ها رو فوروارد کردم. دختره خیلی سریع اشتباهشون رو قبول کرد. اما گفت پس نمی گیریم. بفرست من برات اندازه اش کنم. بعد از کلی چک و چونه، گفت این رو پس بفرست، یه چیز دیگه از کانال بردار. گفتم نمیخوام. شما من رو نقره داغ کردید با این کیفیت کارتون. پولم رو پس بدید. بازم قبول نکرد. تا اینکه ویس فرستادم: عزیزم مگه نمیگید کلی آدم ازتون خرید کردن و راضی بودند، حالا یه نفر ناراضی بوده، ارزش نداره که شما کار رو پس نگیرید! بعد هم این که شکست نیست، یک تجربه برای شماست. شما که نباید بگید این طوری کن که هم من راضی باشم و هم ادمین راضی باشه و هم شما! شما فقط باید به رضایت مشتری تون فکر کنید که پیشرفت کنید. منِ مشتری به شما اعتماد کردم و به محض ثبت سفارش پول براتون واریز می کنم اما شما چی؟ چرا اینقدر اذیت می کنید؟ من که حتی لباس رو تنم نکردم! و تازه گفتم یکی از لباس ها رو برمیدارم که شما خیلی ضرر نکنید...

و قبول کرد. اما متاسفانه هزینه پست رو خودم دادم و این گونه نقره داغ شدم تا هرگز... هرگز.... هرگز خرید اینترنتی نکنم :)

---

کار پایان نامه رو فرستادم برای استادِ جان. دو روز بعد زنگ زدند و چند تا نکته کوچک گفتند و یکی دو خط مطلب هم گفتند اضافه کنم.

یکی از نکاتشون این بود که در صفحه "سپاس" اسم دخترات رو بنویس.

گرچه الان که دارم فکر می کنم، جملات قشنگی به ذهنم میاد که بنویسم و اسم اون ها رو هم بیارم... 

اما برام سوال شده که خیلی خودخواهانه به نظر میاد که اسم اونا رو ننوشتم؟ :|

---

دیشب داشتیم یوسف پیامبر رو می دیدیم. اون صحنه ای بود که یوسف وسط شلوغ پلوغی های بدرقه ایناروس و آپوپیس از زندان زاویرا، از ایناروس می خواد که از بیگناهی اش پیش پادشاه آمنحتب صحبت کنه و کمکش کنه... تکان دهنده بود.

چقدر چقدر چقدر زیاد شده که من، به یک بنده خدا نگاه استقلالی کردم و ازش کمک خواستم انگار که او می تونه کمکم کنه...

توبه من، تو کجایی؟ توبه من، تو کجایی؟ ای خدای عادل... برای من غفور رحیم ترین باش. 

درگیری های ذهنی من

امشب داشتم سریال یوسف پیامبر رو می‌دیدم. شبکه آی‌فیلم پخش میکنه...
همون قسمتی هست که دیگه زلیخا، با اون جاه و مقام و ثروت و زیبایی و قدرت و خوی اشرافی، بدجوری عاشق یوسف شده. همه‌اش یه دستش آینه است و با شنیدن اسم یوسف تپش قلب می‌گیره‌...
یوسف هم در اوج زیبایی جوانی. او گرچه پیامبر هست اما به اقتضای سن، در اوج نیاز تمایلات طبیعی انسانی است. در دورانی که فرشته وحی هم کمتر برش نازل میشه و خیلی هم تنهاست. دیگه مشکلاتش شبیه انسان‌های معمولی شده و حتی خیلی سخت‌تر. برای همین شدیدا سعی می‌کنه با ترک کردن مکان و کنترل نگاه و مناجات و راز و نیاز با پروردگارش، از گناه دوری کنه...
آخ آخ آخ...
انگار که آدم از خداوند متعال انتظار همچین قصه‌ای رو نداره...
اما من دوباره که دارم فیلم این قصه رو می‌بینم، به جد فکر می‌کنم از تمام فیلم‌های بَد بَدی که تا حالا دیدم، سطح منازعه و درگیری بالاتری داره :)

---

یه چیزایی از زندگی این روزهام:
همسر چه روزهایی سر کار میره؟ شنبه، یک شنبه، دوشنبه، سه‌شنبه، چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه.
حالا اگر بخواهیم بریم بیرون یا گردش چی؟ باید مرخصی بگیره.
چه روزهایی رو مرخصی می‌گیره؟ پنج‌شنبه یا جمعه :)

---

اصلاحات پایان‌نامه‌ام رو کی تموم کردم؟ ۲۲ آبان. یه روز صبح که به خاطر کار مصطفی جان نتونستم برم باشگاه. از ساعت ۸ تا ۱۱ نشستم پاش و تموم شد!
شماره گذاری صفحات کی تموم شد؟ همین امروز رضا داداشم برام انجام داد.
و چه کارهایی باقی مونده؟ اصلاح فهرست و چکیده و فرستادن کار برای استاد. درست کردن صفحات پایانی که عنوان و چکیده به لاتین هست و تحویل دادن به دانشکده. همین! و نمیدونم چرا برای اینا اینقدر دست دست می‌کنم!

---

موسیقی اهورایی ما، این روزها:
بعد از دورانی که من و دخترا "ای ایران" محمد نوری رو گوش می‌کردیم حالا "ایرانِ من" همایون شجریان رو خانوادگی گوش میدیم.

---

روند فوق العاده‌ای که چهل روز اخیر طی کردم:
همراه کردن فعالیت فیزیکال با فعالیت منتال و عادت‌سازی برای اون‌ها.
حداقل سه الی شش روز تو هفته، به مدت یک ساعت الی دو ساعت برای کاری وقت می‌گذارم که سال‌ها بود دلم می‌خواست در اون زمینه موفقیت کسب کنم. و حالا دلم می‌خواد تا قبل از تمام شدن سی‌سالگی‌ام یا نهایتا سی و یک سالگی به سرانجام برسه.
و حالا فعالیت فیزیکال من با این فعالیت منتال همراه شده! هورا!!!

---

کتابی که این روزها می‌خونم: عادت‌های خوب عادت‌های بد، وندی وود، انتشارات ترجمان.

---

مقاله‌هایی که می‌خوام بنویسم:
اول که مقاله مستخرج رو باید بنویسم.
بعدش یک مقاله با موضوع واکاوی نشانه‌های ایندیویجوالیسم یا خودمحوری در خلال کتاب‌های خودیاری امروزی و سخت کردن امر فرزندپروری و مادری.

---

نکته دقیقی که بهش باور دارم:
زنِ انقلاب اسلامی، همونقدر که با ایندیویجوالیسم هیچ صنمی نداره، با مادری به سانِ مضمحل شدن در خانواده خیلی عجیب زاویه داره. زن انقلاب اسلامی با این دو وَرِ افراط و تفریط آبش توی یک جوب نمیره.

ناشناس برام بنویسید

که در دو سه ماه اخیر، چرا به مطالب رای منفی دادید.

می‌خونم با اشتیاق.

---

فقط یه نفر تا الان؟ 

به خیلی از مطالب تا ۴ رای منفی، و به یکی از مطالب ۷ رای منفی...

پس کجایید؟ :)