خارج از حد تصورِ غیر بعید... تا باد چنین بادا

امروز وسط نماز ظهر، داشتم به مشکلات زندگی فکر می‌کردم. چپ چپ نگام نکنید. حضور قلب یعنی همین که مشکلاتت رو ببری پیش خدا دیگه! :))))
مدت‌ کوتاهی هست که یه ذره ناامید شدم. مصطفی نمی‌دونه چون توی خودم می‌ریزم. و این‌جا می‌نویسم. شمایی که می‌خونید اینجا رو انگار محرم‌ترید! عجب چیزیه این دنیا... چقدر نامرده که منو به شوهرم نامحرم کرده...
داشتم به این فکر می‌کردم که اگه زندگی به همین منوال ادامه پیدا کنه چقدر ناامیدکننده است. چقدر حال خراب‌کنه...
بعد یک آن انگار خدا به دلم انداخت که شایدم خیلی بهتر از حد تصورت شد!
راستی که هیچ بعید نیست... چنانکه تا کنون بوده. و تا باد چنین بادا.