victory

نمی‌دونم شما هم بچه بودید Rise of Nations بازی می‌کردید یا نه؟

و نمی‌دونم آیا شما هم از خوندن کتاب‌های داستانی و روایت‌های انقلاب ۵۷ مثل من لذت بردید یا نه؟ یا از دیدنِ صحنه‌های به خیابان آمدن مردم در بهمن ۵۷؟ دیدن شادیِ چهره‌‌های ساده مردم؟ دیدن پیروزی؟

احساس می‌کنم دوباره انقلاب شده. ولی این‌بار ایران و تمام متحدانش انقلاب کردند. 

انقدر این شادی و شعفی که توی چهره مردم می‌بینم قشنگه، انقدر همه چیز باعث افتخارمونه، انقدر دل دل می‌کنم که زودتر ۲۲ بهمن و چهلم حاج قاسم بیاد، انقدر همه چیز خوبه... در پوست خودم نمی‌گنجم. می‌دونم شما هم همینطورید.

الان سخنان حضرت‌ آقا رو گوش کردم. تک تک کلماتی که آقا فرمودند رو با سلول‌هام جذب کردم... مخصوصا اون قسمت خصوصیات حاج قاسم و دشمن‌شناسی.

از اینجا به بعد باید خیلی بیشتر از قبل حواسمون باشه آقا چی می‌گه. چی می‌خواد. چی‌کار باید بکنیم که ایشون راضی باشند؟ آخه رضایت ایشون رضایت امام زمانه. خیلی باید مراقب باشیم. مراقب حفظ انقلابِ جدیدمون. این عصرِ جدیدمون. مراقب دشمن و حرکات قبلی و بعدیش‌. خیلی مراقب باشیم و نویدهای الهی رو از خاطر نبریم.

و ما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی

کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله

و تحذیرهای الهی... افطال علیکم العهد او اردتم ان یحل علیکم غضب من ربکم...

این روزها بیشتر قرآن بخونیم.