سکوت ما و توالی فاجعه‌ها

یادش به خیر
اون زمان که مریم میرزاخانی از دنیا رفت، چقدر بلاگستان به خاطرش شلوغ شد.
مریم میرزاخانی با بیماری از دنیا رفت. ترور نشد.
مریم میرزاخانی در کشور بیگانه از دنیا رفت. در مامِ میهن زیر سایه‌ی دماوندش در خون نغلطید.
چرا ولی رسانه‌ها مرگش رو برامون بغرنج‌تر جلوه دادند؟ چون مریم میرزاخانی جایزه فیلدز گرفته بود؟ چون حجابش رو بعد از رفتن از ایران نداشت؟
کسی میدونه اگر مریم میرزاخانی، ایران بود، بازم جایزه فیلدز می‌گرفت یا نه؟
کسی میدونه اگر مریم میرزاخانی، ایران بود، دکترامون معالجه‌ش می‌کردند یا نه؟
کسی میدونه اگر مریم میرزاخانی ایران بود، اینقدر خارِ چشم بود که ترور بشه؟
اما حالا که ما میدونیم اگر این شهید جوایز بین‌المللی نداره، چون برای دفاع از جانِ مردم سرزمینش، در تولید سلاح و واکسن نقش فعال داشته...
حالا که ما میدونیم یه عده این قدر از اسم و رسم و پرچم این سرزمین کینه به دل دارند که به دانشمندانش اگر خارج از این مرز و بوم باشند، جایزه میدن، اگه داخل این کشور باشند، مرگ با رگبار و مسلسل و آتش و انفجار‌...
چرا سکوت کردیم؟ اگه اینستا اسم این شهید رو برنمی‌تابه، ما که توی بیانیم، یعنی اینقدر سکولاریم؟ تا این حد؟؟؟
+ وبلاگ شهید محسن فخری زاده