دیشب داشتم به این فکر می‌کردم که...
ما عاشق ظاهر و چشم و ابروی نویسنده‌ها نمیشیم.
بلکه عاشق قلم‌شون میشیم.
که اون قلم، از وجودشون داره سرریز میشه.
اما عاشق چشم و ابرو و ظاهر بازیگرها میشیم.
درحالی که اکثر اوقات از وجودشون گریزونیم.
اما وقتی مطالب قدیمی‌ترم رو می‌خوندم...
متحیر بودم...
شما چطور قلم من رو تحمل می‌کردید؟
فاطمه زهرا
قلمتون همیشه خوب بوده. الان پخته‌تر شده. خیلی هم باسواد هستید و باهوش. همه اینها در نوشتار واضحه.
دلم میخواست یک روتین منظم داشتید و هر روز می‌نوشتید.
.... ...
بعله قلمتون تیزه و روشن و بنویس
چرا که نخونیم
یاس گل
خواننده این پست‌ها هستیم چون از خودِ زندگی سرازیر میشه. زندگی یک نفر دیگه که ما تجربه‌اش نکردیم و حالا فرصت تصور کردنش رو داریم و همذات‌پنداری می‌کنیم با شخصیت اصلیش که خودت باشی.
مهتاب
من همیشه صداقت و شجاعتت تو نوشتن رو تحسین کردم.
ایما
گاهی چیزهای خوبی می‌نویسی.
ولی حقیقت اینه که هنوز هم تحمل قلمت کار خیلی سختیه؛ چرا همیشه انقـــــــــــدر از خودت تعریف می‌کنی؟! شاید متوجه نیستی که بسیار رفتار زننده‌ایه.
ایما
هر طور راحتی.
من پیام اون فردی که می‌گید رو بالای نظرات همین صفحه دیدم فقط. و فکر می‌کنم اگر هوش کافی هم نداشته باشی، احتمالا آی‌پی چک کردن بلدی تا متوجه بشی کی فقط اسم عوض کرده و کی کلا یه نفر دیگه است.
از آخرین باری هم که اینجا کامنت کذاشتم چند سال می‌گذره، چون همیشه رفتارت با کسی که زاویه‌ای باهات داره، همین‌طور تهاجمی، کودکانه و دور از نذاکته. الانم فقط نظر صادقانه‌م رو گفتم. به ازای گه‌گداری که اینجا چیزی یاد گرفتم.
ایما
نزاکت*
مهتاب
نه نه. کلا صادقانه می‌نویسی. حتی اگر از خودت تعریف هم بکنی صادقانه است. مثل بعضیا نیست که ظاهرا دارن تواضع به خرج می‌دن ولی از گوشه‌کنار این تواضع، خروار خروار تفرعن می‌زنه بیرون.
مهتاب
اصلا منظورم این نبود اون تعریف کردن ایرادی داره. فقط میگم یعنی حتی همونم می‌تونه صادقانه یا ادایی باشه.
ایما
هوش رو برای تشخیص تفاوت فاحش کامنت‌ها گفتم، نه برای چک کردن آی‌پی. و البته هرچند که آی‌پی‌ها تغییر می‌کنند، ولی باز هم قرابتشون بر اساس بعضی کاراکترها قابل تشخیصه.
چرا باید عصبانی باشم؟! جزئی از زندگی هم که نیستیم.
یا چرا باید کسی بسوزه یا حرصش دربیاد؟ از چی؟ یا اگر کسی کامنت توهین‌آمیز می‌ذاره، چرا باید دلش بخواد حرفی ازش تو وبلاگ بزنید؟
این جمله‌هاست که کودکانه است.
من کامنتم رو با سوال شروع کردم. شخص شما رو هم هدف نگرفتم، «رفتار» رو مورد انتقاد قرار دارم.
و نکته اینه که اگر سایه‌ی اون تعریف‌ها رو در کنش و واکنش‌های دیگه‌تون نمی‌دیدم، اصلا مطرح نمی‌کردم. یا اگر وبلاگم فعال بود و می‌تونستم پاسخ رو ببینم، کامنت خصوصی می‌ذاشتم. فقط می‌خواستم چیزی که احتمالا متوجهش نیستید، ولی کاملا به چشم میاد رو بهتون بگم.
زمینه‌ی این مسئله کاملا قابل درک و ناراحت‌کننده است، ولی روش‌های سالم‌تر و دقیق‌تری هم در مواجهه باهاش وجود داره.
+ فکر می‌کنم بهتره رویکردمون حتی نسبت به کسی که بهمون ناسزایی میگه، در وهله‌ی اول درنگ و بازنگری خود باشه، نه مقابله‌ی شتابزده.
از بیکاری
وگرنه گریزون از قلم و ظاهر و باطنتیم